اسکیت نمایشی یکی از قدیمی‌ترین رشته‌های ورزشی زمستانی است که تلفیقی از مهارت‌های فنی، هنری و موسیقی است. این رشته با گذشت زمان از یک فعالیت تفریحی به یک ورزش رقابتی، هنری و المپیکی تبدیل شده است.
آغاز اسکیت روی یخ:
پیشینه اسکیت روی یخ به حدود ۳۰۰۰ سال پیش در مناطق اسکاندیناوی بازمی‌گردد، جایی که مردم برای عبور از دریاچه‌های یخ‌زده، استخوان حیوانات را به‌عنوان تیغه به کفش خود می‌بستند. اما اسکیت به شکل امروزی آن در قرون وسطی در کشورهای هلند و انگلستان توسعه یافت.
پیدایش اسکیت نمایشی:
در قرن ۱۸، اسکیت روی یخ به شکل هنری‌تری در انگلستان شکل گرفت. اما نقطه عطف واقعی، سال ۱۷۷۲ بود؛ زمانی که رابرت جونز اولین کتاب درباره اسکیت روی یخ را نوشت و به حرکات نمایشی اشاره کرد.
تحول به اسکیت رقابتی:
در قرن نوزدهم، اسکیت از یک فعالیت تفریحی به یک ورزش رقابتی تبدیل شد. جکسون هاینز (Jackson Haines) آمریکایی که به عنوان پدر اسکیت نمایشی مدرن شناخته می‌شود، در دهه ۱۸۶۰ سبک جدیدی از اسکیت را معرفی کرد که شامل ترکیب حرکات موزون با موسیقی و حرکات باله بود. سبک او ابتدا در اروپا محبوب شد و پایه‌گذار اسکیت نمایشی مدرن شد.
مسابقات رسمی:
- ۱۸۹۱: اولین مسابقه بین‌المللی اسکیت نمایشی در آلمان برگزار شد.
- ۱۸۹۶: اولین مسابقه رسمی قهرمانی جهان در سنت‌پترزبورگ روسیه برگزار شد.
- ۱۹۰۸: اسکیت نمایشی برای نخستین‌بار وارد بازی‌های المپیک شد (در المپیک تابستانی لندن!).
- ۱۹۲۴: با برگزاری نخستین بازی‌های المپیک زمستانی در شامونی فرانسه، اسکیت نمایشی به‌طور رسمی در برنامه المپیک زمستانی قرار گرفت.
گسترش رشته‌ها:
در ابتدا تنها مسابقات انفرادی مردان برگزار می‌شد، اما به‌تدریج رشته‌های زنان (۱۹۰۶)، دو نفره (۱۹۰۸) و رقص روی یخ (۱۹۵۲) به مسابقات جهانی افزوده شدند. رشته رقص روی یخ از ۱۹۷۶ وارد برنامه المپیک شد.
اسکیت نمایشی امروزی:
امروزه اسکیت نمایشی شامل رشته‌های مختلفی مانند انفرادی زنان و مردان، زوجی، رقص روی یخ، تیمی و سینکرونایزد اسکیتینگ (هم‌آهنگ) است. در این ورزش، داوری بر اساس سیستم ISU Judging System انجام می‌شود.