فشار والدینی در ورزش نوجوانان (Parental Pressure in Youth Sport) یکی از موضوعات مهم در روانشناسی ورزشی است که تأثیر عمیقی بر رشد ورزشی و سلامت روانی ورزشکاران جوان دارد. این پدیده به وضعیتی اشاره می‌کند که والدین با نیت حمایت، موفقیت و آینده‌سازی برای فرزند خود، انتظارات بیش از حدی در زمینه‌ی تمرین، مسابقه و نتیجه‌گیری ایجاد می‌کنند.
مطالعات نشان داده‌اند که وقتی حمایت والدین به شکل فشار روانی یا دخالت افراطی ظاهر می‌شود، نوجوانان به جای لذت بردن از ورزش، آن را منبع استرس تجربه می‌کنند. در این شرایط انگیزه درونی کاهش می‌یابد و انگیزه بیرونی (مثل راضی نگه‌داشتن والدین) جای آن را می‌گیرد. پیامد این موضوع می‌تواند خستگی روانی، افت عملکرد، و حتی ترک ورزش باشد.
رفتارهای رایج در این پدیده شامل: مقایسه مداوم فرزند با دیگر ورزشکاران، تمرکز بیش از حد بر نتیجه به جای فرآیند، دخالت در تصمیمات مربی، و اعمال تنبیه یا پاداش افراطی بر اساس عملکرد است. این نوع فشار نه‌تنها باعث ایجاد استرس در نوجوان می‌شود، بلکه روابط بین والدین و فرزند و همچنین جو تیمی را هم تحت تأثیر منفی قرار می‌دهد.
در مقابل، والدینی که نقش حمایتی و تشویقی دارند و بر تلاش و پیشرفت تأکید می‌کنند، می‌توانند باعث افزایش انگیزه درونی، لذت از ورزش، و رشد شخصی فرزند شوند. بنابراین، تعادل بین حمایت و فشار اهمیت زیادی دارد. مربیان نیز نقش مهمی در آموزش والدین و ایجاد فرهنگ ورزشی سالم ایفا می‌کنند.
به طور خلاصه، «فشار والدینی در ورزش نوجوانان» یک موضوع کلیدی است که باید جدی گرفته شود؛ زیرا آینده ورزشی و روانی ورزشکاران جوان تا حد زیادی به نوع رفتار والدین بستگی دارد